Przerywana ekspozycja na niedotlenienie podczas IHT stymuluje zmiany epigenetyczne i zwiększoną ekspresję genów, które umożliwiają adaptację do wysokości. Efektem końcowym adaptacji do niedotlenienia jest poprawa natlenienia, lepsze krążenie, poprawa funkcji mitochondriów, zwiększona tolerancja na różne stresory, a nawet toksyczne substancje chemiczne, zwiększona produkcja antyoksydantów i zmniejszenie stanu zapalnego (Kayser i Verges 2013, Verges, Chacaroun i in. 2015). Te adaptacyjne zmiany mogą zwiększyć zdolności fizyczne i psychiczne, dzięki czemu organizm jest w stanie lepiej radzić sobie z różnymi stresorami oraz naprawiać i leczyć tkanki i organy komórkowe. (Serebrovskaya, Nikolsky et al. 2011).

IHT zwiększa endotelialną produkcję tlenku azotu (NO), jednocześnie zapobiegając nadprodukcji NO w mózgu i innych tkankach. Efektem końcowym jest neuroprotekcja różnych patologii, obniżenie ciśnienia krwi (Lyamina, Lyamina i in. 2011) oraz zmniejszenie stresu oksydacyjnego (Malyshev, Bakhtinia i in. 2001, Manukhina, Downey i in. 2016).

Efekty terapii IHT/IHHT

Zwiększona tolerancja na obciążenie fizyczne

Podwyższony maksymalny poziom VO2 – maksymalny poziom zużycia tlenu
Zwiększona moc wyjściowa i prędkość obrotowa
Wydłużenie czasu ćwiczeń – do wyczerpania

Zwiększona tolerancja na hipoksję

Zmniejszenie możliwości wystąpienia negatywnych skutków ostrej
hipoksji/niedokrwienia (efekt wstępnego przygotowania)

Poprawiona jakość życia

Zwiększona aktywność w codziennym życiu
Zmniejszone objawy depresji
Poprawa jakości snu
Obniżone ciśnienie krwi i rytmu serca
Poprawa wydajności poznawczej

Aplikacja

U pacjentów

Rehabilitacja (badania kardiologiczne/naczyniowo-płucne/rdzeniowe)
Demencja/ choroba Alzheimera
Zaburzenia metaboliczne (Cukrzyca Mellitus, Poprzednia Cukrzyca, Otyłość)
Medycyna sportowa

Zdrowy

Medycyna prewencyjna i przeciwstarzeniowa
Sport i sprawność fizyczna
Dobre samopoczucie
Wypalenie i zmęczenie
Zakłócenia snu